Alternatywa dla Niemiec - jedna z niemieckich partii politycznych, lecz w czym tkwi jej fenomen, jakie wartości reprezentuje, jaką ideologią się kieruje, a finalnie, co sprawiło, że w ostatnim czasie stała się centrum zainteresowania szerszej społeczności międzynarodowej? Problematykę tę podejmuje i wyjaśnia René Wildangel w swoim artykule zatytułowanym „No alternative: What the AdF want for Europe”.

Wydaje się, że impulsem do stworzenia niniejszego artykułu były lutowe wydarzenia w niemieckim mieście Hanau. Wówczas to w zamachu terrorystycznym zginęło jedenaście osób w większości pochodzenia tureckiego, afgańskiego i bośniackiego. Przewodniczący AfD Jörg Meuthen w oświadczeniu wskazał, że „atak nie miał nic wspólnego z polityką, lecz jest skutkiem niepoczytalności sprawcy”. Politycy z AfD zaakcentowali, iż ów „manifest” był powodem skrajnej islamofobii. Autor podkreśla, że zamach w Hanau to najpoważniejszy prawicowy atak terrorystyczny w RFN od października 2019 r. Wówczas to w Halle doszło do próby zamachu na wiernych modlących się w synagodze. Kilka miesięcy wcześniej, w czerwcu 2019 r. zabito chadeckiego polityka samorządowego z Hesji Waltera Lübckego. Został on znaleziony martwy przed swoim domem, po tym jak przez miesiące był atakowany w mediach społecznościowych przez AfD, w związku z jego proimigrancką postawą. René Wildangel konkludując wątek, wyraża swoje przekonanie o niemożności pociągnięcia do bezpośredniej odpowiedzialności AfD za wspomniane wydarzenia, jednoczenie jest świadom, iż przedstawiciele owej partii stworzyli wokół siebie podatny grunt dla nienawiści.

Do zrozumienia specyfiki Alternatywy dla Niemiec, autor sugeruje, aby sięgnąć do jej genezy. Partia powstała w 2013 roku, rozpoczynając kampanię przeciwko tzw. brukselskiej eurokracji, opowiadając się tym samym za likwidacją wspólnej waluty - euro. W reakcji na kryzys migracyjny i przybycie do Niemiec niemalże 201500 uchodźców z Syrii, ugrupowanie zaczęło wyraźnie potępiać politykę otwartych drzwi. W atmosferze obawy przed islamistycznym radykalizmem AfD weszła do Bundestagu w 2017 roku. Obecnie, dzięki swojej reprezentacji politycznej, partia pracuje nad swoją „alternatywną” Europą: szowinistyczną i ultranacjonalistyczną wizją państw narodowych, które współpracują tylko w celu wspierania własnych interesów ekonomicznych oraz przeciwdziałania zjawisku imigracji - zwłaszcza z krajów muzułmańskich. Jako swoiste ugrupowanie eurosceptyczne, stanowczo opowiada się przeciwko bardziej zjednoczonej i zintegrowanej Europie. Z kolei niechęć do imigrantów jest w ich środowisku tak silna, iż niemalże identyfikuje samych przedstawicieli AfD, czemu dowodzi partyjny „Manifest dla Niemiec”. Pojmowana w nim polityka zagraniczna i wewnętrzna wzajemnie się dopełniają, co stanowi nowatorski aspekt światopoglądowy partii. Albowiem zapisy dotyczące polityki wewnętrznej nawiązują bezpośrednio do spraw międzynarodowych, których nadrzędnym celem jest ograniczenie migracji czy deportacja migrantów z Niemiec.

Autor niniejszego artykułu zauważa, iż w centrum uwagi AfD na arenie międzynarodowej jest Syria. Przedstawiciele partii jednogłośnie opowiadają się za normalizacją stosunków z prezydentem Baszarem al-Assadem. Powodem jest chęć przyspieszenia przymusowej repatriacji uchodźców. Jednakże, w obliczu kampanii wojskowej prowadzonej przez rząd na tamtych terenach, taki krok byłby sprzeczny z zasadą azylu, która zabrania deportacji do stref wojennych i krajów, które poważnie naruszają prawa człowieka. Mimo, że AfD nie bagatelizuje tych obostrzeń, to wyraźnie klaruje swoje stanowisko w tej kwestii. Co więcej, w kraju partia wypiera rasistowskie narracje dotyczące Syryjczyków i innych uchodźców, przedstawiających ich jako zagrożenie dla bezpieczeństwa i „tożsamości narodowej” Niemiec. Dzisiaj AfD jest główną partią opozycyjną w Bundestagu. Ponadto jej powiązania ze środowiskami populistycznymi oraz z liderami nacjonalistycznymi w innych częściach Europy zwiększają jej możliwości i zasięg. René Wildangel przestrzega, iż coraz to silniejsza pozycja partii wiąże się z nieodwracalnym wpływem na politykę Niemiec, a także potencjalnie głębokimi konsekwencjami dla całego kontynentu.

Opracowała: Monika Kabat

Artykuł: https://www.ecfr.eu/article/commentary_no_alternative_what_the_afd_wants_for_europe?fbclid=IwAR1Coe_1ENtJ_4PxNz6mUXrnjdc9o3AeLKPkZzOOe_uq4RYbEVlWA3uxlTA